Bu konuda hiçbir bilimimiz yok, ancak iddiaya göre, Twin Cities işinde ve hükümetinde herhangi biri olan (veya biri olmak isteyen) hemen hemen herkes Nate Garvis ile tanışmıştır ve kesinlikle hepsi onu duymuştur.

Target'ın devlet işlerinden sorumlu başkan yardımcısı ve kıdemli sivil yetkili olarak 18 yıllık çevrede tanıdık bir figür ve ses ve etkili yurttaş katılımına odaklanan bir dizi programın değişken yaratıcısı olarak, ilgi çekici, konuşkan Garvis, en basit şekilde ifade edilirse , "o adamlardan biri." Yani, söyleyecek bir şeyi olan, onu satana kadar söylemeye devam edecek enerjisi ve yalnızca sizi ikna etmekle kalmayan, aynı zamanda arkadaşlarınızı onun bir şeylerin peşinde olduğuna ikna etmenizi sağlayan kişisel çekiciliği olan bir adam.

Minnesota'nın machercrowd'unun bir üyesi değilseniz (veya henüz değilseniz) ve Garvis'in Buca'nın karşısında 1128 Harmon Place'de bulunan, artık iyice kurulmuş Studio/E'sine ayak uydurmadıysanız, işte temel bilgiler.

Glib ama adil bir açıklama, Studio/E'nin daha da fazlasını yapmanın yollarını arayan iş yapanlardan oluşan bir üyelik ağı kuruluşu olduğudur. Ayrıca Minneapolis Club modelinin 21. yüzyıl remiksi olarak düşünmekte özgürsünüz, sadece daha az ağır ahşap işçiliği ve tahsis edilmiş masalar yok.

Herkesin bir unvan değil, bir ilk isim olduğu ve yönetim kurullarında vaaz edilenin ötesinde yaratıcılık akımları olabileceğinden şüphelenen son derece disiplinli şirket yetkililerinin girişimciler, sanatçılar ve politikacılarla gayri resmi olarak etkileşime girebildiği bir yer.

Bir barı olan büyük, havadar bir oda olan Studio/E's Clubhouse'da rahatlamış ("Harika bir iyi Scotch koleksiyonum var," dedi Garvis, Campfire adlı bir şeyin Oban gibiler için değerli, huysuz bir rakip olduğundan bahsederken), zahmetsizce kaydı muhtemelen birkaç bin kez verdiği bir sunuma, ancak kulağa hala taze geliyor.

Şimdi yedi yaşında olan Studio/E, kendisinin ve arkadaşı ve kurucu ortağı Tom Wiese'nin yıllar önce dağlarda yürürken yaptıklarının farkına varmasının sonucu olduğunu söyledi. Gerçek, kendileri gibi tanıdıkları dikkate değer sayıda insandı: başarılı şirket yetkilileri, geniş kadrolara, sorumluluklara ve tazminatlara komuta eden insanlar, yine de orada daha fazlası olduğunu hissettiler. Özellikle toplulukları için önemli şeyleri halletmenin daha iyi yolları. Düzenli şirket sistemleri aracılığıyla asla ulaşamayacakları şeyler.

Dahası, Garvis ve Wiese, sektörünüzün adını taşıyan yerleşik yetkililerin, birçoğunun bir köşeye çekilme arzusu olmayan yeni nesil parlak, motive olmuş insanlarla meslektaş, kayıt dışı bir ortamda buluşabileceği karşılıklı bir akıl hocalığı sistemine ihtiyaç olduğunu gördüler. ofis ve şirket stok planı.

Şu anda yılda 6,750 ABD dolarına varan bir ücret karşılığında ("Yapılandırılmış ödemeler sunuyoruz" dedi gülümseyerek), Studio/E üyeleri yılda dört "gruba", fikirlerin, arzuların ve sorunların paylaşıldığı toplu toplantılara erişebilirler. , incelendi, hayal edildi ve ideal olarak başka hiçbir yerde bulamayacakları bir işbirliğiyle ileriye itildi. (Daha düşük üyelik seviyeleri vardır.)

Garvis sık sık ülkenin toksik siyasi ikliminden, ürkütücü mantıksızlıkla dolu olduğundan ve bunun her türden üretkenlik üzerindeki etkisinden ve öncelikle sağlıklı bir toplum için gerçekten hayati önem taşıyan konularda olumlu etkiler yaratmanın yollarından bahsetti. Studio/E konuşması, önce akıllı insanların akıllı davranmasını ve Clubhouse'da veya Studio/E'nin Twin Cities'in farklı yerlerinde düzenlediği salonlarda hangi tavırları taşırlarsa taşısınlar birbirleriyle konuşmalarını sağlamanız gerektiğidir. (Garvis, James J. Hill kütüphanesinden bir mekan olarak bahsetti.)

"Pek fazla kuralımız yok," dedi gülerek, "ama bunlardan biri 'Aptallık yok'."

Bir kohortta tam bir pislik olan yerel bir endüstri devine ne yapacağı belli değil, ancak bunun hiç olmadığı konusunda ısrar ettiği için, bunu daha sonra çözebilir.

Studio/E'nin bir düzine kadar çalışanına şirketin başkanı Stiles Anderson rehberlik ediyor. 30'lu yaşlardaki Anderson, birincil sorumluluklarından birinin, açıkça şeytani bir mizah anlayışı olan Garvis'e "yetişkin gözetimi" sağlamak olduğu konusunda şaka yaptı.

Garvis, terminallerde gagalayan binyıllardan oluşan bir ekibin varlığına rağmen Stones, The Doors, the Band ve Bob Dylan'da ağır olan ofis müziği sorulduğunda gülümsedi.

"Evet, bazı bilgilerim var. Ama çoğu zaman kapaklar ve karışımlarla besleniyorum” dedi. "Görüyorsunuz, kapaklar burada yapmaya çalıştığımız şeye çok benziyor: Klasikleri yeniden hayal edin, neyin işe yaradığını anlayın ve takdir edin ve ona yeni bir hava katın."