Langdurige dragers reflecteren op het einde van The Journal

Voordat hij bijna 25 jaar geleden begon met het bezorgen van kranten, deed Lyle James schoonmaakwerk en monteerde hij items zoals kleurboeken voor een plaatselijk kinderdagverblijf.

Die baan leverde hem tijdens de zomers niet veel werk op, dus koos hij een bezorgroute voor de Star Tribune. James werd meteen aangetrokken door de onafhankelijke, doe-het-zelf-stijl van het werk.

"Ik kwam erachter dat ik het zo leuk vond dat ik gewoon begon rond te bellen met de verschillende kranten," zei hij. "Binnen een paar jaar had ik de baan laten vallen bij de plaats die de kinderdagverblijfartikelen maakte en ging ik fulltime met de kranten."

Dit bracht James uiteindelijk halverwege de jaren 2000 naar de Downtown Journal, zoals het toen heette. Tegen die tijd had hij al zusterpublicaties afgeleverd Minnesota ouder en Minnesota goede leeftijd voor Minnesota Premier Publications, dat ook The Journal publiceert. De distributiemanager van het bedrijf, Marlo Johnson, bood James bezorgroutes aan voor de Downtown Journal in Northeast en rond de Universiteit van Minnesota, waar James het volgende decennium bij bleef.

'Ik ga het vreselijk vinden om de Downtown Journal te zien verdwijnen,' zei hij. "De routes die ik had waren erg fantastisch en gemakkelijk te leveren, maar dat is technologie, denk ik."

James zegt zijn baan niet op. Hij is van plan om de komende vijf jaar, totdat hij de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, door te gaan met het bezorgen van ongeveer een dozijn andere lokale publicaties, waaronder de andere gemeenschapskrant van MPP, de Southwest Journal. En hij heeft nog steeds genoeg werk om kranten te bezorgen om hem meer dan 40 uur per week bezig te houden.

'Om je de waarheid te zeggen, het verbaast me dat ik nog steeds zaken doe met een van deze kranten, vanwege het gebrek aan advertentie-inkomsten als gevolg van internet', zei hij. "Ik ben gewoon verrast dat ze stoer blijven."

Zolang er zaken zijn, blijft het bezorgen van kranten bij James passen.

'Ik ben nooit warm geweest voor bazen', zei hij. "Ik hou van de vrijheid om te kunnen doen wat ik wil."

Hetzelfde kan gezegd worden van John Manders, die The Journal begon uit te leveren in 1997, toen het nog de Skyway News-vlag droeg.

"Het zit een beetje in je bloed om dit te doen," zei Manders. “We zijn graag buiten en we zijn graag onafhankelijk. We houden er niet van om in een kantoor te zitten met iemand die over onze schouder meekijkt.”

Door de jaren heen bezorgde Manders de krant terwijl deze transformeerde van het tweewekelijkse Skyway News naar het tweewekelijkse Journal.

Net als James is hij een onafhankelijke contractant en bezorgt hij meerdere nieuwspublicaties in de stad. In de tijd dat hij The Journal bezorgde, zei Manders dat hij elk nummer van de krant op 80-85 locaties had afgeleverd, de meeste in het centrum en in de luchtruimen.

Het afleveren van The Journal kostte een hele dag werk, exclusief het half uur dat hij besteedde aan het laden van zijn Ford Ranger met kranten ter waarde van 1,000 pond.

Iedereen in de bezorgbranche weet dat dit een snellere slijtage van hun auto's betekent. Maar het extra auto-onderhoud dat de klus met zich meebrengt, was het voor Manders meer dan waard. Het loon was goed en de chauffeurs werden goed behandeld, zei hij.

Toch vond Manders de afgelopen jaren nieuwe uitdagingen om The Journal in het centrum te bezorgen, door meer betaalde parkeerplaatsen en beperkte commerciële parkeerzones te navigeren. Het hielp niet mee dat hij alleen voor de middag gratis bij de meters kon parkeren.

"Het werd alleen maar moeilijker, tijdrovender", zei hij. “Je moest steeds zoeken naar parkeerplekken.”

Dat gezegd hebbende, het was een goede run voor Manders, en hij is van plan om de Southwest Journal en andere lokale kranten nog minstens een jaar te blijven bezorgen. Hij weet niet zeker of hij iets speciaals zal doen om The Journal te eren na zijn laatste aflevering van de publicatie.

'Misschien drink ik daarna wel een paar biertjes', zei hij.